Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΤΣΑΝΤΑ

Η δεύτερη τσάντα

   Παντρεμένοι τρία ολόκληρα χρόνια, εγώ ελεύθερος συνεργάτης σ΄έναν από τους πιο επώνυμους εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα και εσύ από τους καλύτερους πωλητές σε πολυεθνική εταιρία στον χώρο των αλκοολούχων ποτών. Ευτυχισμένοι και ερωτευμένοι όσο λίγοι …τουλάχιστον έτσι πίστευα και ας σ΄έβλεπα κάθε δεκαπέντε μέρες να ετοιμάζεις δυο τσάντες ταξειδίου και να φεύγεις στην επαρχία. Δεν μου είχες δώσει ούτε ένα δικαίωμα, η ζήλεια μπορεί να παραμόνευε στις γωνιές πάντα μα ευτυχώς δεν είχε τολμήσει να μπει μέσα στο σπίτι μας μέχρι που ένα ατύχημα σε οδήγησε στο νοσοκομείο και εμένα στο εταιρικό πάρκινγκ για να παραλάβω το αυτοκίνητο σου. Η κατάσταση σου δεν ήταν κρίσιμη, ένα σπασμένο πόδι, μώλωπες και κάποιες επιπόλαιες γρατζουνιές, ευτυχώς είχες σταθεί τυχερός. Αφού μίλησα με τον γιατρό αποφάσισα να πάω να πάρω το αυτοκίνητο και το λάπτοπ για να έχεις με κάτι ν΄ασχοληθείς, γνωρίζοντας καλά πόσο εργασιομανής είσαι. Άνοιξα το πορτμπαγάζ και βγήκα μαζί με τις δυο τσάντες ταξειδίου και την τσάντα πωλητή που κουβάλαγες πάντα, τις πήρα και γύρισα στο σπίτι να ξεκουραστώ, να ετοιμάσω ένα δυο πράγματα που θα χρειαζόσουν και να επιστρέψω στο νοσοκομείο. Όταν βγήκα από το μπάνιο για μια στιγμή κοίταξα τις τσάντες αφημένες σε μια γωνιά και ένας ψίθυρος από τον Δαίμονα οδήγησε τα βήματα μου εκεί …στη δεύτερη …σ΄αυτήν που δεν άφηνες ποτέ να ετοιμάσω εγώ …σ΄αυτήν που υποτίθεται πως κουβαλούσες τα νέα δείγματα και τα δώρα της εταιρίας για τους πιο σημαντικούς πελάτες. Πέντε ολόκληρα χρόνια είμασταν μαζί, ποτέ όμως δεν είχα σκεφτεί να ελέγχω τα πράγματα σου, να τρυπώσω σε συρτάρια, σε υπολογιστές, σε τσάντες για ν΄ανακαλύψω … Θεέ μου …ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πως όντως εκεί μέσα στη δεύτερη τσάντα υπήρχε κρυμμένος καλά ένας δεύτερος άνδρας, ένας δεύτερος παντρεμένος άνδρας μ΄ένα άλλο όνομα, με μια άλλη σύζυγο, με μια άλλη ζωή …

     Κατέληξα να κάνω εμετό και να σκίζω με λύσσα τα ρούχα που εγώ η ίδια είχα διπλώσει, μετά είχε σειρά η ντουλάπα, η συρταριέρα, το γραφείο, η βιβλιοθήκη …η ζωή μας όλη …

     Η απόλυτη τρέλα, κατάφερα να βρω και το δεύτερο κινητό, μάλιστα σε μια στιγμή απόγνωσης κάλεσα και τη δεύτερη σύζυγο για να την ενημερώσω για το απρόσμενο ατύχημα σου. Είναι τραγικό …τη λυπήθηκα, η αγωνία και ο πόνος στη φωνή της έκαναν την καρδιά μου χίλια κομμάτια ….

‘Ξέρετε …είμαι λεχώνα …δε ξέρω αν θα μπορέσω να κατέβω στην Αθήνα’

     Άκουσα τη φωνή μου αλλοιωμένη να τη διαβεβαιώνει πως δεν υπήρχε λόγος σοβαρός να ταξιδέψει και πως σύντομα θα βρισκόταν εκείνος κοντά της. Μ΄ευχαρίστηκε και έκλεισε το τηλέφωνο βιαστικά, μια που το μωρό είχε ξυπνήσει και έκλαιγε με παράπονο …         

     Ένα μωρό …το άπιαστο όνειρο της ζωής μου …αυτό που εγώ δεν είχα καταφέρει να του δώσω …  

     Δε ξέρω πως πέρασε εκείνο το βράδυ, δε ξέρω αν τελικά με λυπήθηκε η νύχτα και αποφάσισε ν΄αποσυρθεί πιο σύντομα για να μου κάνει το χατήρι …

     Γύρω μου καταστροφή …μέσα μου η απόλυτη κόλαση …

     Κατάφερα να μαζέψω δυο ρούχα σε μια τσάντα και να γράψω ένα λυτό σημείωμα, για να σφραγίσω και ουσιαστικά το τέλος της ζωής μου μαζί του. Το σπίτι ήταν δικό μου, του επέτρεπα να μείνει τόσο όσο για να πάρει τα πράγματα του και να φύγει. Ο δικηγόρος μας θ΄αναλάμβανε το διαζύγιο, δεν είχα καμία άλλη απαίτηση ή διεκδίκηση, η επιθυμία μου ήταν η κοινή μας περιουσία να γραφτεί όλη στον πιτσιρικά, που ακόμη ξυπνώ στον ύπνο μου από το κλάμα του …

     Δε θέλησα να τον ξαναδώ …δεν τον είδα ποτέ ξανά ….επτά χρόνια μετά ακόμη παλεύω να ξεπεράσω αυτό το αίσθημα αποτυχίας …κάθε φορά όμως που βλέπω έναν πιτσιρικά με γαλάζια μάτια στέκομαι και τον χαϊδεύω μ΄αγάπη …βαθιά μέσα μου είμαι απόλυτα σίγουρη πως και ο δικός του πιτσιρικάς έχει πάρει τα μάτια του …το απέραντο γαλάζιο …που ψιθύριζα με λατρεία κάθε φορά που με κοίταζε …

     Δε ξέρω αν θα τολμήσω ποτέ να φτιάξω ξανά τη ζωή μου …δε ξέρω …δε θέλω να ξέρω …το μόνο που ξέρω είναι πως μισώ πια τις δεύτερες τσάντες!




 

Πηγή πρώτης δημοσίευσης: GynaikaEimai.com

Αφήστε μια απάντηση