Ψωμί Αγάπης
Απόψε πεινάει η αγάπη μου
και εγώ θα την ταΐσω …
Μάζεψα το στάρι από το χωράφι της καρδιάς
το φόρτωσα στον ώμο της λησμονιάς,
και ανηφόρησα για τον μύλο της φωτιάς.
Δεν κουράστηκα καθόλου
Στο μονοπάτι δεν ήμουν μόνη
δυο λύκοι ερωτευμένοι μου ζητήσαν να φάνε
και εγώ τους έταξα
από το ψωμί που θα σου φτιάξω.
Κοιτάχτηκαν και γείραν κουρασμένοι
ο ένας πάνω στον άλλον.
Όμορφη εικόνα, σαν και αυτές,
που έχω κλείσει στη θύμηση από σένα.
Άλεσα μ΄ένα χαμόγελο
το στάρι στην παλιά μυλόπετρα
και κατηφόρισα ξανά
για να΄ρθω στο κονάκι μας.
Οι Λύκοι πάντα στο πλάι μου
να μετρούν τα βήματα μου.
Τους καλωσόρισα στο σπιτικό μας
Τους έβαλα φρέσκο νερό
από την κανάτα και στάθηκα να ζυμώσω.
Νερό από την πηγή των ερωτευμένων
Αλεύρι από το στάρι της καρδιάς
Λάδι από την ευλογία της ένωσης μας
και λίγο αλάτι από τα Δάκρυα του έρωτα μας.
Οι Λύκοι πάντα εκεί …μια ανάσα μακριά μου
να κοιτάζουν
και να βαριανασαίνουν πεινασμένοι.
Ζύμωσα και φούρνισα τραγουδώντας
μαζί με τα αηδόνια
που ζευγάρωναν στα κλαδιά.
Δυνάμωσα τη φωτιά και περίμενα συντροφιά
μ΄εκείνα τα δυο αγρίμια τα ξεχωριστά,
που΄χαν μια σπάνια ομορφιά.
Τους μίλησα για σένα και για μένα
για τον μικρό παράδεισο
που είχαμε χτίσει στο ξέφωτο του δάσους.
Με κοίταζαν σιωπηλοί …
το βλέμμα τους
αν και είχε ξεκουραστεί κάτι έκρυβε θλιβερό.
Έξω οι αγέρηδες αρχίσαν να λυσσάνε
και εγώ περιμένω να σε δω,
να μπαίνεις λουσμένος από τη βροχή …
‘Δεν θα΄ρθει …’
Χαμογέλασα τρυφερά …
‘Ο κύρης σου μας έβαλε στο δρόμο τον δικό σου
στο μονοπάτι της καρδιάς …να΄ρθουμε
για να βρούμε την Κυρά που θέλει να σκοτώσει
όχι με φονικό μα …
με της προδοσίας τον καημό …’
Τα είδωλα θολά
από των δακρύων τη ματιά …
μάλλον δεν άκουσα καλά.
‘Ο κύρης μου θα΄ρθει ξανά …θα …’
‘Ο κύρης σου είναι σ΄άλλη γωνιά
άλλη κυρά τον συμπονά
και εσύ άμοιρη μόνη σου θα είσαι πια …’
Έστρωσα τραπέζι γιορτινό
άναψα κεριά αγοραστά,
φόρεσα της νύφης τη χαρά
και κάθισα σε φαγοπότι διαλεχτό.
Απόψε θα σερβίρω της αγάπης ψωμί
και της προδοσίας τη ψυχή.
Είστε όλοι καλεσμένοι μου!
Maria Stavridou
