Ακόμη Σ΄αναζητώ
Το βλέμμα πάντα θολό
ξεγελάω τους πάντες μα όχι εμένα …
ακόμη αναζητώ τα μάτια
που καρφώθηκαν στην καρδιά
το χαμόγελο που χάραξε το πρωινό
τη φωνή που άγγιξε ότι δεν επιτρέπω ν΄αγγίξει κανείς
ακόμη σ΄αναζητώ …
παλεύω κάθε ανάσα με χαρές και λύπες
ζυμώνω τη ζωή με δάκρυα και γέλια
άλλοτε ψεύτικα και άλλοτε αληθινά
ονειρεύομαι πως είσαι στο πλάι μου
μόλις ‘φουρνίσω’ θα στα χαρίσω
και αυτά και άλλα τόσα …όλα …
Δικά σου όλα μάτια μου
μέχρι να ξημερώσει η μέρα
που δεν θα χαριστεί στο σκοτάδι
δικά σου όλα θα είναι …
Ότι και αν κάνω στ΄όνομα σου χαρισμένο
στη μελωδία της καρδιάς σου
στην ανάσα …τη δανεική …
που μα το Θεό πονάει τόσο πολύ
μέσα στην απόλυτη σιωπή
Σ΄αναζητώ …ακόμη σ΄αναζητώ …
σαν φτωχιά ζητιάνα βγαίνω στον δρόμο και παρακαλώ …
ικετεύω να μου μιλήσει η σιωπή
η κόρη η μαυροφορεμένη η πιο σκληρή
αυτή που γεννήθηκε την ώρα που έφυγες
αυτή που ακόμη μοιρολογεί
αυτή που τελικά θα μου κλείσει τα μάτια και θα πει
την τελευταία προσευχή …
©2022 Maria Stavridou
