Κάνω Σιγά . . .
Σιγά …
Κάνω σιγά …
Σα να΄χω ένα μικρό παιδί
που κοιμάται στην αγκαλιά.
Έναν μικρό άγγελο που το΄σκασε
και ήρθε στα πουπουλένια μου προικιά.
Έτσι σε βλέπω …έτσι σε νιώθω …
Κάθε φορά που κοιμάσαι …κάνω σιγά
Ορίζω σιωπή ακόμη και την αναπνοή
και σιγοτραγουδάω …βουβή προσευχή.
Ένας ακοίμητος φύλακας για χάρη σου
μην τύχει και σκοντάψεις σε όνειρα θεριά,
με προσωπεία εφιαλτικά.
Κάνω σιγά …
Ονειρεύομαι τη μοίρα
που σου΄ταξε έναν έρωτα σαν λιχουδιά.
Υφαίνω όνειρα σαν αφέντρα τεχνίτρια
και τ΄ακουμπάω μαλακά στα μαλλιά.
Σε νανουρίζω …
Ορίζω τον Μορφέα υπάκουο δούλο
και ξέρω
πως δεν θα επιτρέψει να ξυπνήσεις …στα σκοτεινά.
Κάνω σιγά …
Μαλακώνω τα χάδια και τα φιλιά
μετάξι να γίνουν …να μην φύγεις ποτέ μακριά,
αιχμάλωτος να μείνεις αιώνια …στην αγκαλιά.
Κάνω σιγά …
Απόψε ο έρωτας δεν θα΄χει μιλιά …
Μονάχα μια τρελή που σώπασε,
για να σε γευτεί ξανά ….και ξανά …
©2023 Μαρία Σταυρίδου
