Μια Γωνιά


 

Μια γωνιά …

αναζητάω σ΄αυτόν τον κόσμο μια γωνιά.

Μια μικρή γωνιά 

που θ΄ανήκει μόνο στην καρδιά,

που δεν θα τη βλέπουν τα Δαιμόνια,

δεν θα τη μυρίζουν τα θεριά,

που θα΄ναι ντυμένη στα βελούδινα,

για να΄ρθουν να ξαποστάσουν πάνω της,

ένα εκατομμύρια ιδρωμένα φιλιά,

που παντού 

θα υπάρχει στολισμένο τ΄όνομα σου,

χαραγμένο ξανά και ξανά,

που θα χωράει μόνο μια αγάπη …

μια τρελή καρδιά.

Σ΄έναν ψεύτικο κόσμο 

αναζητώ τη δική μου αλήθεια,

αυτήν την ασήμαντη μικρή γωνιά,

που θα΄χει φυλαγμένα σε κάθε σπιθαμή,

όλα τα όνειρα τα μαγικά …

Αυτά που διώξαν οι μεγάλοι …

μ΄αυτά που παίζουν τα μωρά.

Την ανθρωπιά που καταριέται τη ζητιάνα

που γέρασε και ακόμη κρύβει, 

κάτω από το στρώμα τα φλουριά.

Τον έρωτα που όταν βαριέται 

παίζει κρυφτό με δυο γυμνά παιδιά.

Τον σεβασμό που κάθεται σοβαρός 

δίπλα στη φωτιά και δε μιλά.

Ψάχνω …ακόμη ψάχνω …

μπροστά μου χιλιάδες εκτάρια σιωπηλά

που μου κλείνουν το μάτι σα να λένε,

‘Ψάξε να βρεις τη ξεχασμένη γωνιά’


 

©2022 Μαρία Σταυρίδου

Αφήστε μια απάντηση