Νέο-Έλληνας
Αναμασάω εικόνες
από ένα μισοξεχασμένο παρελθόν.
Ξεδιπλώνω θυσίες και ηρωισμό μιας άλλης γενιάς
πείθω τον εαυτό μου πως είμαι ένας άξιος διάδοχος,
ένας τιμημένος στυλοβάτης του σήμερα …
περήφανος …αξιοπρεπής ….
Ασυναίσθητα …κοιτάζω το είδωλο στο κάτοπτρο
Η ντροπή με χλευάζει …
επαναστατεί από αγανάκτηση,
θέλει να μου ορμήσει …να με καταχερίσει.
Ο ψίθυρος της συνείδησης με διαβεβαιώνει
πως έχει δίκιο …
Ένα ξεπεσμένο ‘κακέκτυπο’ ενός Ήρωα με τσαρούχια
που θυσίασε ζωές και ψυχές,
για μια υπέρτατη τιμή,
που εγώ ποτέ δεν θα κατανοήσω.
Νέο-Έλληνας η νέα μου ταμπέλα
Βαριά …σαν προσβολή
Ελαφριά …σαν ‘αυθόρμητο’ χάδι μιας ξεπεσμένης Εταίρας
και οι ακόλουθοι να ζητωκραυγάζουν ενθουσιασμένοι,
στις μοναχικές οθόνες της φυλακής τους.
Μια αξεπέραστη διαδρομή καταγεγραμμένη
μόλις για τρεις χιλιάδες χρόνια η φαρέτρα μου,
που χωρίς ενοχές πετάω σε παλιά συρτάρια,
αδιαφορώντας για τους Βάρβαρους,
που την ορέγονται …
Ο απόλυτος ξεπεσμός …
Πουλάω ιστορία … Πουλάω θυσία …
Πουλάω γη ποτισμένη με δάκρυα, αίμα και τιμή.
Φωνάζω όμως με περισσή περηφάνεια
πως έχω ‘ανάπτυξη’ και φημισμένο νησί.
Σας χαιρετώ …
απόψε ο Νέο-Έλληνας θα πάει για ποτό …
©2023 Μαρία Σταυρίδου
