Βαθιές Ανάσες
Και νομίζεις πως με ξέρεις …
Απ΄τα λίγα που λέω και δείχνω
Από την επιφάνεια μου
που απλώνεται ελεύθερα.
Αυτή την επιφάνεια που απαλύνει,
που δε φοβίζει,
δεν τρομάζει,
δεν βαραίνει.
Που αντανακλά το φως του ήλιου την ημέρα
και του φεγγαριού τη νύχτα.
Αυτή η επιφάνεια που βολεύει
εμένα, εσένα και εν τέλει τους πάντες …
και μένεις στην επιφάνεια.
Στον αφρό του κύματος και τις μπουρμπουλήθρες …
Στον βυθό μου δεν τολμάς να βουτήξεις .
Άγνωστα μένουν τα ναυάγια
και οι υποθαλάσσιοι ήχοι
και εγώ
παίρνω βαθιές ανάσες
και ακούω μόνο τους χτύπους
της καρδιάς μου.
©2023 ΛΟΥΣΗ ΑΝΝΑ
Ο υπέροχος πίνακας που κοσμεί την ανάρτηση και το εξαιρετικό κείμενο είναι δημιουργίας της ταλαντούχας κυρίας ΛΟΥΣΗ ΑΝΝΑΣ, γνωστής στον κόσμο της ζωγραφικής τέχνης ως LUNA
