Η ΤΡΕΛΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ

Έγινα η τρελή του χωριού

Απαρνήθηκα στολίδια και φλουριά

και χάθηκα σε μονοπάτια,

που χάραξαν κάτι αλήτικες ψυχές,

για δυο λύκους και δυο μέγαιρες γριές.

Έδιωξα κάθε ανάμνηση του λογισμού

Έβαλα φωτιά στα ‘πρέπει’ του χωριού

Έφαγα με λύσσα όλα τα ‘Σε ποθώ’

που κρύφτηκαν στο στάβλο και στο πλυσταριό.

Άρπαξα τα όνειρα που είχε μια μικρή

για έναν Έρωτα άρρωστο …βουβό.

Έγινα η τρελή του χωριού

Πήρα προαγωγή κι έδιωξα τον θυρωρό

Χάρισα μυστικά και θαμμένα γιασεμιά

Απολιθωμένα ‘Σ΄αγαπώ’

που έμειναν ανέγγιχτα …θαμπά.

Μια διαδρομή μυστική

σε γόνιμα αγκαθωτά περιβόλια

σ΄αμπέλια στραγγισμένα από φιλιά.

Έγινα η τρελή του χωριού

Η σκιά που χορεύει

με τα όρνια και τα φαντάσματα,

που απόμειναν μοναχά,

σ΄έναν βρώμικο κόσμο,

που δολοφόνησαν την αγκαλιά.

Έγινα η τρελή του χωριού

από μια αγάπη βίαιη …σκληρή.

Έγινα κυνηγημένη απειλή

Έγινα απόδειξη

πως τελικά αντέχει τα πάντα η ψυχή.

Πιάσε με αν μπορείς …

Εμένα …που έγινα ερωμένη του θυμού

Για σένα …η τρελή του χωριού …

Maria Stavridou