Η Γυναικεία Μου Φύση
Κρύβοντας τη γυναικεία μου φύση
Κρύβοντας τους πόθους,
που δεν πρόλαβαν να σου χαριστούν
Κρύβοντας το ένστικτο της λύτρωσης για πάντα
συνεχίζω στο ρόλο της χήρας καρδιάς.
Κάθε βραδυ αποστηθίζω τα λόγια
που πρέπει να υποθούν,
που δε θα επιτρέψουν σε κανέναν
να ξεχάσει ή να ξεχαστεί,
πως χωρίς εσένα
ο ρόλος της ερωμένης έχει διαγραφεί.
Κάθε ξημέρωμα βρίσκω τα επιχειρήματα
που θα ντύσουν τη μοναξιά
και κάθε σούρουπο τα ποτίζω χολή
πριν κατέβω στο σουαρέ
που οι υπόλοιποι αποκαλούν ζωή.
Και όμως…
εικόνες μαζί σου,
ακόμη με κρατούν ζωντανή,
με ξεγελάνε και μου ψιθυρίζουν,
πως ο πόθος είναι εκεί…
κάτω από το μαύρο βέλο και τα γάντια
που φοράω πια σαν επίσημη στολή.
Τα γάντια μουδιάζουν τα χέρια
το βέλο μου κόβει την αναπνοή
ώρες ώρες νιώθω τη γυναικεία μου φύση… να επαναστατεί…
Όχι, δε διαμαρτύρομαι
ακολουθώ το διάταγμα ως προσταγή
‘Τρεις αιώνες πένθους για τον έρωτα – ψυχή’
©2024 Maria Stavridou
Αρθρογράφος – Λογοτέχνιδα
