Να Κάνουμε Μαζί Μια Τρέλα
Απόψε θέλω να κάνουμε μαζί μια τρέλα …
όταν βγάλεις το ρούχο της συνήθειας
και ντυθείς ένας αλήτης θεός,
να μ΄αρπάξεις από τη βαρετή καθημερινή ζωή
να με ταξιδέψεις όπου δεν πάνε οι καλοί χριστιανοί.
Γωνιές σκοτεινές …βρώμικες …μοναχικές
που η πείνα και η ανοχή προσκαλούν σε δείπνο άμοιρες ψυχές
που η αγάπη φαντάζει μια ψεύτικη παραίσθηση,
που η ζωή πονάει μόνιμα σε παγωμένες αγκαλιές.
Απόψε θέλω να κάνουμε μαζί μια τρέλα …
να γευτούμε το αίμα του φόνου
να πληρωθούμε για τ΄άδικα αυτού του κόσμου,
να συνοδέψουμε μια πόρνη στον έρωτα της
να κλέψουμε την αθωότητα ενός διαβάτη.
Το ξέρω πως το θέλεις όσο και εγώ
να γνωρίσουμε αυτόν τον άγνωστο κόσμο
που κρύβεται κάθε ξημέρωμα κάτω από το μετρό,
που ανοίγει τα μάτια δειλά, όταν η σειρήνα χτυπάει
πως βγήκαν στο σεργιάνι κι απόψε τα θεριά.
Δυο ανόητοι τρελοί, που φιλήθηκαν με τον έρωτα
και ορκίστηκαν αιώνια επαναστάτες της αποδοχής,
της πιο πρόστυχης πολιτικής.
Απόψε θέλω να κάνουμε μαζί μια τρέλα …
να δηλώσουμε ανυπότακτοι εμπρηστές
να βάλουμε φωτιά στους θεριστές,
που καρπώνονται τον ιδρώτα αυτού του άμοιρου λαού,
του ξεχασμένου από το χάδι του Θεού.
Απόψε που όλοι θα κρυφτούν ξανά
εμείς θα δηλώσουμε παρών στη μοναξιά,
στην ανηθικότητα των σοβαρών,
στην ψευτιά των κούφιων στιγμών
και θα φιληθούμε μπροστά στη Βουλή
των βολεμένων τρωκτικών …
©2023 Μαρία Σταυρίδου
Αρθρογράφος – Συγγραφέας
