ΟΙ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ

Κρύφτηκα πίσω από τις κουρτίνες της γιαγιάς

κρύφτηκα 

και βρήκα τα φιλιά που΄χα κρυμμένα,

μέσα στην κοφτή δαντέλα από τα προικιά,

μέσα στα σχέδια 

και τα κρόσσια τα περίτεχνα …τα φοβερά.

Κρύφτηκα πίσω από τις κουρτίνες της γιαγιάς

συνάντησα τα χάδια που το΄χαν σκάσει

και αποκοιμηθήκαν στη δαντέλα τη φαρδιά.

Τα κοιτάζω και αναρωτιέμαι

τι άλλο κρύφτηκε μαζί τους εκείνη τη βραδιά …

Ήθελα να μείνω μόνη …σιωπηλή …κρυμμένη

μα δεν υπολόγισα καλά,

κοντά μου πάντα όλα τα μυστικά,

που πίστευα πως το΄σκασαν μαζί σου,

όταν ψιθύρισες ‘αντίο’ και ‘γεια χαρά’.

Κρύφτηκα πίσω από τις κουρτίνες της γιαγιάς

θέλησα να ξαναβρώ τη μυρωδιά …

την ανάσα του ιδρώτα,

που πότισε τα σεντόνια …τα μαξιλάρια τα κεντητά,

ν΄αφήσω ελεύθερους τους αναστεναγμούς,

τις κραυγές και τους παραλογισμούς,

που χορέψανε μαζί μας το πιο γρήγορο τανγκό,

που τραγουδήσαν δυνατά,

τ΄ασταμάτητα ‘Σ΄αγαπώ’.

Κρύφτηκα πίσω από τις κουρτίνες της γιαγιάς

έμεινα αποκαμωμένη με αναμνήσεις ένα σωρό,

παιδικά κλάματα …εφηβικά όνειρα

και εκείνο το αλησμόνητο, 

‘Είσαι δικιά μου …σε ποθώ’.

Μόνη …

μέσα στη χούφτα όλα τα δικά σου δώρα …

τα βιαστικά

και η ψυχή να λαχταράει λίγη στοργή …

λίγη αγάπη …ένα φιλί.

Τελικά όλα θολά …σκόρπια …

χωρίς βάθος …ουσία ή χαρά.

Έμεινα μια χήρα-εγγονή με μια άδεια αγκαλιά

Έφυγε η γιαγιά …

που ήξερε να πλάθει 

όμορφα παραμύθια στα σκοτεινά,

έφυγες και εσύ,

η αγάπη που είχε βάλει στόχο τη φυγή

και εγώ με δάκρυα στα μάτια,

μια φιγούρα από τα παλιά,

πάντα …πίσω από τις κουρτίνες της γιαγιάς …

 ©2022 Maria Stavridou