ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ

Έφυγα από του Έρωτα την αγκαλιά

και έπεισα την τρέλα

συγκάτοικος να γίνει για μια βραδιά

που να φανταστώ

πως λάτρευε τον σκοπό της μοναξιάς μου

και αποφάσισε να με τιμήσει

μόνιμα να με ορίσει

Υπουργό καρδιάς μιας άστατης αγκαλιάς

Τιμή μεγάλη …την αποδέχθηκα

και έντυσα τα πάντα στα βελούδινα …τα σκοτεινά 

Έδιωξα φίλους …συγγενείς

και το μικρό σκυλάκι της εγγονής

Δωροδόκησα νύμφες και έξαλλες καρδιές

έκλεισα παράθυρα …φυλάκισα φιλιά

χαράκωσα λουλούδια και όλα τα ρομαντικά

Διόρισα μια απάτη οικονόμο σοβαρή

και έντυσα νύφη μια ψεύτρα ζωή

Συγκάτοικο την τρέλα αποδέχθηκα

χόρεψα αγκαλιά μαζί της ένα φλαμέγκο ζωντανό

παρέα με μια αλλοδαπή και έναν ανόητο γιατρό

Χόρεψα …κουράστηκα και πριν κοιμηθώ ράντισα

αναμνήσεις ενός έρωτα-μωρού

που έκλαιγε μ΄αναφιλητά

όταν γέννησα απρόσμενα μια ήσυχη νυχτιά

Η τρέλα μαγεύτηκε …

‘Αιώνια μαζί σου θα μείνω’ …μου υποσχέθηκε

Στήνω γιορτή για ένωση ξεχωριστή

για την αιώνια φυλακή της ψυχής

στην αγκαλιά της τρέλας

Τρελή συγκάτοικος λοιπόν

που θα μοιρολογώ για έναν προδότη εραστή θεό

Μια ιστορία τρελής αγάπης

εσύ …και εγώ …

Maria Stavridou