Π α λ ε ύ ω
Παλεύω την κάθε μέρα να στέκομαι όρθια
να φορώ τα ‘πρέπει’ με σεβασμό
και ταυτόχρονα πνίγω τις λέξεις
που χαρακώνουν το στόμα για να σου μιλήσουν
Παλεύω και ξεγεννώ τις θυμίσεις από τους όρκους
που δραπέτευσαν από τα χείλη σου
και στήνω γλέντι στη μοναξιά
μόνη να μην την αφήσω
Παλεύω με τα μυρμήγκια που κλέβουν
το αντίδωρο που μου χάρισες
ζητούν και αυτά μερίδιο στην ευλογία σου
μα εγώ εσένα δεν σε μοιράζομαι
Παλεύω με το σκοτάδι που απλώνει πάνω μου
τα παγωμένα χέρια και μου σφίγγει το στήθος
που έχει βαλθεί θύμα βιασμού να με κάνει
και κομματιάζει τις ηλιαχτίδες φως που μου στέλνεις
Παλεύω με Εκείνον που τόσο αδύναμη με όρκισε
τόσο μικρή με οριοθέτησε
που μ΄άφησε ανάμεσα σε Λύκους και Γεράκια
με μια καρδιά παράλογη να πολεμώ σε στημένο αγώνα
Παλεύω …μην μ΄αφήνεις μόνη …
κουράστηκα να παλεύω …
©2022 Μαρία Σταυρίδου
