Σιωπηλή Φυγή
Σιωπηλή φυγή …
Μια άνανδρη πράξη …
Μια μαχαιριά ύπουλη στη σιωπή
Μια βρισιά
Μια χαρακιά
Μια ύβρης στον έρωτα …τον θεό που προσκυνώ
Η πιο δειλή πράξη που μου χάρισες
που βάφτισες ποίηση σκοτεινή.
Η τελευταία αγκαλιά
μ΄έναν δηλητηριώδη κισσό ντυμένο ‘γιασεμιά’
που έκανες πανωφόρι και μου χάρισες,
πριν φύγεις στα κρυφά.
Σιωπηλή φυγή …
Η αξία σου ζυγισμένη σε φιλιά
άδεια τσουβάλια μάζεψα
που έντυσα στα μεταξωτά,
για να τα γεμίσω από έναν έρωτα …
που τελικά με ξεγέλασε
κι έφυγε με μια ξανθιά.
Σιωπηλή φυγή …
Μια παράλογη επιλογή …
Κανείς δε ζητιανεύει τη χαρά
την αγάπη …τα φιλιά
Κανείς δεν αναγκάζει …
δεν εκβιάζει …δεν επιβάλει
της ψυχής τα ερωτευμένα ‘Σ΄αγαπώ’.
Ήθελες να φύγεις …
Ήθελα να ερωτευθώ …
Σιωπηλή φυγή …
Το πιο πικρό αντίο, που μου΄δωσαν να πιω!
©2023 Μαρία Σταυρίδου
