Σταματάω
Εντάξει σταματάω …
δε θα σου γράψω τίποτε άλλο ….
θα σταθώ στη γωνιά της σιωπής
θα φορέσω το φόρεμα της ντροπής
και ας μην την αισθάνομαι
θα κρύψω τα μάτια της αλήθειας
θα καλύψω τους ήχους των ταξιδιών σου
θα σφραγίσω τα χείλη
που λαχταράνε να ρωτήσουν
γι΄αυτούς τους τόπους τους μαγικούς
για τις Σειρήνες που τελικά πλάνεψες
για τους κουρσάρους που σε πληγώσαν
τόσο …μα τόσο λίγο
ίσα για να ματώσει το πουκάμισο
και εγώ ν΄ανυσυχήσω
Άνοιξα τη ντουλάπα και κρύφτηκα
δε θα ξαναενοχλήσω
Θ΄αφήσω τις ανάσες της αγωνίας
ανάμεσα στα ρούχα της βιοπάλης
τα δάκρυα θα τ΄ακουμπήσω στα μεταξωτά
επίτηδες θα τα λερώσω για να θυμώσεις
θα κρύψω τους πόθους
και τις ηδονές που έζησα
στα όνειρα της νιότης
και θα ζητήσω από την ναφθαλίνη
να πνίξει το άρωμα μου
Τίποτα να μην έχει μνήμη
από τη συνάντηση
του πολεμιστή με την κόρη του ονείρου
Μονάχα πριν χαθώ
θα κλέψω το μαντήλι
σημάδι πως απόψε ήσουν για λίγο
…μονάχα για μια ανάσα …
υπάκουος φύλακας
έξω από τον πυργίσκο της ντουλάπας
μαγεμένος ποιητής
ταμένος στην κατάρα
Τίποτα άλλο δε θα πω ….σταματάω …
Maria Stavridou
