ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ 'ΑΝΤΙΟ'
Γεννήθηκαν οι μέρες που οι κερασιές σταμάτησαν ν΄ανθίζουν για χάρη της αγάπης …τα υπέροχα μπουμπούκια ταμένα στο σκίρτημα το μαγικό άρχισαν να αιωρούνται σχεδόν μαραμένα σαν μπαλαρίνες στον ουρανό …μπαλαρίνες κουρασμένες και ροζ κομφετί ξεχασμένο σε γιορτή αγγέλων …ένας χορός μαγείας και ψευδαισθήσεων ταμένος σε φιλιά και χάδια …σε γιορτή ονείρου και τρέλας …
Μόνο που δε γιορτάζουμε πια … Στιγμές αργού θανάτου …που ακόμη κανείς δε ξέρει γιατί τα γέλια γεράσανε …γιατί τα δάκρυα ανδρώθηκαν …γιατί τα πρόσωπα χαράχτηκαν από του πόνου το Κατάνα …γιατί η ψυχή σου κλειδώθηκε στο κελί της …γιατί η δική μου βιάστηκε το σάβανο να φορέσει …
Κανείς δε μαντεύει πως είναι τα γενέθλια της χαμένης μας αγάπης …τα πρώτα γενέθλια …
Επίσημοι καλεσμένοι τα δάκρυα, που ακόμη γεμίζουν λαίμαργα την καλντέρα της ψυχής μου …τα όνειρα που χάθηκαν μαζί με τα ίχνη σου μέσα στη βροχή …όλα τα ‘σ΄αγαπώ’ που ψιθύρισα στο σκοτάδι ενώ η ντροπή μ΄ανάγκασε να τα ντύσω παπαδοπαίδια, όλα τα ‘μου λείπεις’ που χάρισα στον φόβο και στην αγωνία γιατί τρόμαξα στην καταιγίδα του έρωτα σου …όλα τα ματωμένα φιλιά και τα πνιγμένα χάδια που έκρυψα κάτω από τα νύχια, που δάγκωσα μέσα στα πουπουλένια μαξιλάρια …
Το τραγούδι της γιορτής το ανέλαβαν οι λυγμοί και οι αναστεναγμοί …οι κραυγές νίκης που χάριζες στους Δαίμονες κάθε φορά που με κατακτούσες …τ΄αναφιλητά που σκόρπιζαν ηδονές και πόθους σ΄όλη την πλάση …τα κλάματα που ξεσπούσαν κάθε φορά που η ζήλεια και η τρέλα πάλευαν να μας ρουφήξουν … Απόψε δε θα υπάρχει χορός …ξέχασε λοιπόν τα βήματα του έρωτα …τις φιγούρες της αποπλάνησης …τ΄άλματα της παράδοσης …
Θα είναι ένα ήσυχο σουαρέ ανάμεσα σε φίλους και αγαπημένους …ανάμεσα σε μένα …τη ψυχή …την αγάπη …και τον πόνο του χωρισμού μας …επίσημο ένδυμα περιττό …οι προσκλήσεις στην είσοδο της κολάσεως …θέσεις αριθμημένες …διάρκεια …μόλις μια αιωνιότητα και κάτι …
Ένας περαστικός Δαίμονας μου ψιθύρισε με απορία τι ακριβώς γιορτάζω …χωρίς να το θέλω χαμογέλασα μέσα στα δάκρυα …
‘…στιγμές …γεμάτες αντίο …’
©2021 Μαρία Σταυρίδου
