Βήματα Στην Ομίχλη
Τυφλά βήματα …βήματα στο κενό
στο σκοτάδι …στον γκρεμό
Βήματα στην ομίχλη
σ΄αυτό το πέπλο μυστηρίου
που είχε την καλοσύνη η μοίρα
να προσφέρει από συμπόνια στη ψυχή μου
για να μη βλέπω …να μην σε ξαναδώ
για να μη λυγίσω …να μην σε σταματήσω
Βήματα αργά που σε παίρνουν μακριά
που σε διώχνουν από τη σάρκα και τη ψυχή
που μ΄απαγορεύουν να σε πάρω αγκαλιά
να σου δοθώ και να καρπωθώ τον έρωτα …τον λυτρωμό
Βήματα γοργά που τα διέταξε η μοίρα ενώ έκλαιγα
να τρέξουν σ΄άλλη γειτονιά
να φύγουν στα σκοτεινά
να δραπετεύσουν από μια άρρωστη μοίρα
να κοιμηθούν με νέα ερωμένη
να γλεντήσουν μ΄άλλη συντροφιά
Βήματα στην ομίχλη
μια μόνη Ιουλιέτα χωρίς βάγια …χωρίς κόκκινα φιλιά
και ένας Ρωμαίος φιλάργυρος με όραμα τα χρυσά φλουριά
Βήματα μαχαίρια …βήματα καρφιά
για μια αγάπη που σταυρώθηκε
για μια αγκαλιά τσαλιά
Τυφλή από τα δάκρυα
τυφλά και τα βήματα τα στερνά
βήματα ενός έρωτα φυγά
Βήματα στην ομίχλη για τελευταία φορά …
Maria Stavridou
