Μια Μέρα Σαν Όλες Τις Άλλες . . .

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες …

Η μέρα που η ζωή φόρεσε την απόγνωση φουλάρι

και αποφάσισε να πάει λίγο πιο κει …

Κούφιες συζητήσεις μ΄έναν άνοστο καφέ

δίπλα από ένα βιαστικό ‘Σ΄αγαπώ’

και μια μόνιμη απάντηση …. ‘Δεν μπορώ’.

Μια αγχώδης γιαγιά που τρέχει να προλάβει τα παιδιά

μια σάκα βαριά για μια άδεια μέρα στα σχολειά.

Γρήγοροι …στη δουλειά …στη ματιά …στην άκεφη αγκαλιά

ένας μαραθώνιος τρελός χωρίς έπαθλο,

χωρίς στεφάνι νικητή,

χωρίς βραβείο που τιμάει τη ζωή.

Μια διαμαρτυρία βουβή

στον πιο θορυβώδες κόσμο

που δεν αντέχει να σωθεί,

που προτιμά τη μοναξιά

από δυο λόγια με τη μαμά,

που γυμνάζει το κορμί

μα χαρακώνει κάθε δείλι την ψυχή.

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες …

Ψεύτικες ελπίδες για μια ήρεμη ζωή

Ψεύτικες ανάγκες που βασανίζουν τη σκέψη

που παγώνουν την ελπίδα,

που δολοφονούν την ηδονή.

Άπραγοι …

απέναντι σε μια αβάσταχτη καταστροφή

ηθικής, λογικής …ψυχής

αρκεί το αυτοκίνητο να είναι

τελευταίας τεχνολογικής εξελικτικής διαστροφής.

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες …

εσύ απόμακρος να μουρμουράς

για την τελευταία δόση της εφορίας-μαμάς

και εγώ να πληρώνω με πεθαμένα φιλιά

την πιστωτική κάρτα μιας ψεύτικης οικογενειακής χαράς.

Αβάσταχτη και αυτή η μέρα …σαν όλες τις άλλες …. 

©2023 Μαρία Σταυρίδου

Αρθρογράφος – Λογοτέχνιδα