Π ε θ α ί ν ε ι ς
Πεθαίνεις κάθε μέρα …
Πεθαίνεις κάθε φορά που το επιθυμώ
που διατάζω το φιλί να σε προδώσει,
το Σ΄αγαπώ να σε ματώσει.
Πεθαίνεις …όταν ορκίζω εχθρούς
κάθε κύτταρο που σε λαχταρά,
όταν με κάθε βλέμμα ξεσηκώνω
νέα θύελλα στην καρδιά.
Χαρίζω την ηδονή μου
σ΄άγνωστους θεούς,
βασισμένη σε άχρηστους χρησμούς.
Γοητεύω βιαστικούς περιπατητές
όλοι τους …νικητές.
Το αποφάσισα … Πεθαίνεις …
γιατί εγώ ορίζω εκδίκηση …τη σύμπραξη
για ένα ξένο φιλί …να πεθαίνει ένα δικό σου όνειρο στη στιγμή.
Ορίζω θάνατο …την προδοσία
και ντύνομαι προδότης.
Εγώ αποφασίζω για τη ζωή και το θάνατο
για την ψυχή
για σένα …που φωνάζω ‘ΑΝΑΝΔΡΟ’.
Πεθαίνεις …αργά …σταθερά
μ΄ένα ξεχασμένο φιλί στα χείλη
που άρχισαν να μελανιάζουν ξαφνικά.
Πεθαίνεις …
©2023 Μαρία Σταυρίδου
Αρθρογράφος – Συγγραφέας
