Πνοή Θανάτου
Απόψε η μοίρα μου΄στειλε στερνά μαντάτα
διέταξα όμως τα μάτια να μείνουν στεγνά
κανείς δε θα μοιρολογήσει για μένα
ούτε καν για την άδικη απόφαση των θεών
να με στείλουν από τώρα στην αγκαλιά του σκοτεινού Άρχοντα …
Απόψε θα φορέσω την χαρά που μου δώρισες
εκείνο το πρωινό που τα μάτια σου συνάντησαν τα δικά μου
θα χτενίσω τα μαλλιά που άγγιξες με φιλιά
θα στολίσω τον λαιμό που ικέτευσες να σου χαριστεί
θα ποτίσω το πιο σπάνιο άρωμα πόθου και ηδονής
και θα έρθω να σε αποχαιρετίσω …
Κανείς δε ξέρει πως ετοιμάζομαι για ταξίδι τελευταίο
πριν φύγω στο σκοτάδι εσύ θα γίνεις το κύκνειο άσμα του έρωτα μου …
Πριν το ευλογημένο χώμα με πάρει κοντά του
θα έρθω να σου χαρίσω το ‘αντίο’ που θα σκορπιστεί γύρω σου
Όταν λείψω όλα κοντά σου …πλάι σου
θα έχουν τη μυρωδιά μου …το άγγιγμα μου …την ανάσα του έρωτα μου
Ότι πιάνουν τα χέρια σου αφή θα βρίσκουν από το κορμί μου
όπου ξεκουράζεται η ματιά σου στολισμένη η δική μου μορφή
τα ρούχα σου πλυμένα με το άρωμα μου
το γέλιο σου στίχοι από τραγούδι που έχω γράψει
τα δάκρυα …. Όχι …
αυτό το μύρο το σπάνιο της ύπαρξης σου δε θα το χαραμίσω …
ούτε εσύ …
Κανείς δε θα μοιρολογήσει την τρελή που χάθηκε μια στιγμή στο όνειρο
Έρχομαι …συντροφιά μου μονάχα μια πνοή …
…πνοή θανάτου …
Maria Stavridou
