Χορεύω Με Τον Ίσκιο Της Σκιάς
Χορεύω με τον ίσκιο της σιωπής
χαμογελάω στα σκοτεινά χάδια σε κάθε γωνιά
κλείνω τα μάτια και αφήνομαι σ΄αγκαλιά τραχιά,
στα χέρια ενός άπληστου φονιά.
Συμπεριφέρομαι σαν πόρνη
που θέλει να γευτεί κάθε παράνομη πράξη,
κάθε γεύση πικρή στη σιωπή.
Αφήνομαι στους ρυθμούς μιας αλλοπρόσαλλής γιορτής
Γύρω μου θεατές μιας παράνομης συναγωγής
Οχλαγωγία που κουράζει την ψυχή
που βρωμίζει το κορμί, τη σκέψη,
την επιθυμία, τη λογική.
Μα εγώ πάντα εκεί…
Αδιαφορώντας για κάθε ανήθικη λέξη ή πράξη
και ο ίσκιος να μ΄αγκαλιάζει όλο και πιο πολύ.
Μια ένωση κρυφή
Μια κραυγή που τρομάζει την υποταγή
Μια συμφωνία κυριών μακριά από τη βροχή,
που έχει βαλθεί να ξεπλύνει κάθε δάκρυ, κάθε άγγιγμα,
κάθε αβάσταχτο ‘Γιατί;’.
Η κούραση γελάει
Η απελπισία σπρώχνει τη νύχτα μ΄ επιμονή
και εγώ παρακαλώ να χαθώ μαζί με τη σιωπή,
με τον ίσκιο που ερωτοτροπεί ασταμάτητα με την ψυχή.
Απόψε θα χορεύω μαζί του μέχρι το πρωί…
Maria Stavridou ©2024
Αρθρογράφος – Λογοτέχνιδα
