Π α ν σ έ λ η ν ο ς
Πανσέληνος στον ουρανό
είσαι και σεργιανίζεις,
την σκοτεινή την στράτα μου
μόνο εσύ φωτίζεις.
Από τα μάτια σου το φως
παίρνουνε τ΄αστέρια,
την πούλια τον αυγερινό
κρατώ στα δυό μου χέρια.
Ταξιδεμένα όνειρα
στο κύμα ζωγραφίζω,
με τη δική σου τη μορφή
την θάλασσα αγγίζω.
Σαράντα κύματα περνώ
μ΄έναν προορισμό μου,
πάντα θυμάμαι δεν ξεχνώ
ξέρω το ριζικό μου.
Νοσταλγικές διαδρομές
σε περασμένα χρόνια,
σε μνήμες και σε χαρακιές
δεν περισσεύουν λόγια.
Γυρίζει ή υδρόγειος
στη σταθερή τροχιά σου,
μα όλοι οι δρόμοι οδηγούν
μέσα στην αγκαλιά σου.
©2023 Δημήτρης Μονιός
Ποιητής – Στιχουργός
https://youtube.com/@dimitriosmonios3769
