Γέμισε Η Θάλασσα Φαντάσματα

Γέμισε η θάλασσα φαντάσματα

Σκιές που προσπάθησαν να ξεφύγουν

Ικέτες, που απαρνήθηκαν τη ζωή

και ζήτησαν καταφύγιο σ΄έναν υγρό τάφο

που ξαφνικά άνθισε …

Εσύ ο απολυμένος κηπουρός

που γέμισε τις τσέπες σπόρους, ρίζες

σπάνιες και διαλεχτές.

Έρημος …στην πιο περιζήτητη διαδρομή

Σιωπηλός …σαν ικεσία, σαν άδικη σπονδή   

Ένας περιπατητής χωρίς σκοπό και προορισμό

Γέμισε η θάλασσα φαντάσματα

Ζωές που χάθηκαν σαν χθες

Πληγές που μάτωσαν ωκεανούς, λίμνες, ακτές

Μια συνεχής βοή το τραγούδι του Ποσειδώνα

που κλαίει απαρηγόρητος για την ψυχή

που χάθηκε …πριν μάθει να ερωτευθεί.

Έρημη και εγώ …

η νύμφη που άγγιξε το όνειρο το απατηλό

κρυμμένη στη γωνιά της ανήθικης ηδονής

να καρτερώ τη ματιά μιας απρόσμενης αποδοχής.

Γέμισε η θάλασσα φαντάσματα

Αδικημένες και άδικες ψυχές

που ζήτησαν από τον έρωτα χάρες πολλές,

ρουσφέτια και τάματα ένα σωρό   

για ν΄ακουστεί το καταραμένο ‘Σ΄αγαπώ’

Αδίκησα και αδικήθηκα και εγώ

και τώρα καρτερώ την τιμωρία,

τον Δαίμονα …που μου ψιθύρισε

‘Θα σ΄εκδικηθώ’

©2023 Μαρία Σταυρίδου

Αρθρογράφος – Λογοτέχνιδα