Ήρθαν Ξανά
Ήρθαν ξανά …
Ήρθαν …σε λίγο θα είναι εδώ …
Εδώ ξανά με φιλιά και ευχές …
μ΄εκείνο το ψεύτικο χαμόγελο
που βάφτισαν Ελπίδα, που ονόμασαν Χαρά.
Ήρθαν για να μοιράσουν δώρα διαλεχτά
Να σκεπάσουν τ΄άντυτα παιδιά
Να χαμογελάσουν στα βιασμένα κορμιά
Να χορτάσουν τη ξεχασμένη γιαγιά
Θεατές σιωπηλοί …
Προσποιούμενοι πολύ στενοί οικογενειακοί δεσμοί,
μια οικογένεια άκρως τρυφερή.
Θεέ μου κοίτα μας που καταντήσαμε
βγάλαμε το ρούχο της φιλευσπλαχνίας
από το υγρό πατάρι,
στήσαμε πανηγύρι για το κανάλι.
Φίλοι και γνωστοί να πουν ‘Μπράβο …είστε σωστοί!’
Οι ρόλοι μοιρασμένοι
και οι παππούδες πάντα ξεχασμένοι,
μέχρι να χτυπήσει την πόρτα η διπλανή με το παιδί,
που προσποιείται πως θέλει να καλαντήσει,
βιαστικά …τη Νέα Χρόνια να καλωσορίσει.
Ψεύτικα Σ΄αγαπώ μαγειρεμένα με συνταγή
από κάποιον επώνυμο …που όλο ξεχνώ
και κάτω από την άχνη …
χιλιάδες κρυμμένα ‘Δεν σ΄αντέχω φύγε από εδώ’.
Ήρθαν ξανά …
Χωρίς νηστεία, χωρίς μετάνοια, χωρίς απολογία
Χωρίς εκείνη τη συνειδητοποίηση
πως μπορεί και να μη ξαναρθούν,
απλώς στον Άδη να λουφάξουν …
Ήρθαν …και οι καρδιές μαραζωμένες
αγωνιούν μήπως και δεν καταφέρουν να σωθούν.
Θα΄ρθει και Εκείνος …θα΄ρθει όπως κάθε χρονιά
Θα΄ρθει να φέρει στολίδια
την αγάπη, την ευλάβεια, την πίστη …
τα ξεχασμένα παιδιά.
Θα΄ρθει και εγώ φοβάμαι πως πάλι
θα λείπουμε όλοι σε κάποιο Γκαλά!
©2022 Maria Stavridou
