Θαμμένη Αγάπη
Απόψε ετοιμάζομαι
για μια λύπη ασύλληπτη,
δίπλα στο κύμα να σκοτώσω όνειρα και θέλω.
Δεν τολμώ να κοιτάξω δίπλα μου
την ανοιχτή αγκαλιά της γης,
που περιμένει να κλείσω το σάβανο,
να το ράψω και να τ΄αφήσω
να ξεκουραστεί μαζί με τον καημό μου …
Σήμερα μοιρολογάω τη ζωή που δεν έζησα
που χαράμισα κάθε ευκαιρία για να ζήσω,
απόψε αφήνω τα δάκρυα να μαλακώσουν το χώμα,
ζυμάρι να το κάνουν,
για να μην πονέσεις αγάπη μου,
γιατί απόψε εσένα θ΄αφήσω,
μέσα σ΄αυτήν τη σκοτεινή αγκαλιά,
την αγάπη της καρδιάς μου,
που τόλμησε να πετάξει στο όνειρο
και ας ήταν για τόσο λίγο
και ας ήταν μονάχα για μια ανάσα.
Δεν σκύβω καν να κοιτάξω
το πάπλωμα που σου ετοίμασαν οι μοίρες.
Θέλω να το πετάξω στη θάλασσα
να το φάει η αλμύρα.
Να το ξεσκίσω με τις χαρές
που απαρνήθηκαν τα χείλη μου
με τις ηδονές που άφησαν ατάιστο το κορμί μου.
Για λιβάνι έχω τη μυρωδιά σου
για κεριά θ΄ανάψω τα μαλλιά μου
θυσία και αυτά για καλό κατευόδιο στον βαρκάρη.
Όλα τα σκέφτηκα εκτός από τη φυγή μου
νέκρωσαν τα πόδια …
μούδιασαν τα χέρια …πέθαναν οι χορδές
και εσύ περιμένεις να ξεκινήσω τη τελετή ταφής.
Δεν μπορώ όμως να το κάνω αυτό αγάπη μου
θ΄αφήσω τη θαλασσινή αύρα να ψάλλει την ευχή
και το κοράκι να σ΄ακουμπήσει τρυφερά
στην αγκαλιά της μητέρας Γης.
Πριν μ΄αναγκάσει η Αυγή
να φύγω μακριά σου,
θ΄αφήσω το μαντήλι,
που κέντησα δυο λέξεις για σταυρό,
… Θαμμένη Αγάπη …
©2021 Μαρία Σταυρίδου
