Συνένοχοι
Είναι οι σιωπές που συνωμοτούν
δεν θέλουν να πουν …
Οι κρυμμένες στιγμές
χωρίς περιγραφές,
στο πιο βαθύ σκοτάδι …
Οι βιαστικές ανάσες που φοβούνται
και απαρνιούνται την αλήθεια …
Οι ντροπιασμένες ματιές
που βυθίζονται θολωμένες
στη λάσπη και το ψέμα …
Οι όρκοι που αργοπεθαίνουν
δεν αντιδρούν …δεν κατηγορούν,
μένουν ακίνητοι και μελαγχολούν …
Οι δειλές ενοχές
που καταπίνουν ψευδαισθήσεις χημικές
και όλα καλά …
Είναι ο αθάνατος εγωισμός
και ο αστείρευτος κανιβαλισμός,
που άνδρωσαν μια γενιά …μια κοινωνία,
μια αγέλη θεριά …
Η αδιαφορία,
που βαφτίστηκε μελαγχολία.
Η κακία,
που παντρεύτηκε μοντέρνα ιδεολογία.
Η ανάγκη γι΄αναγνώριση
στην πιο σαθρή κοινωνία.
Είναι ….εσύ και εγώ ….
Γεννημένοι στο χθες …
Τσακισμένοι στο σήμερα …
Προδομένοι στο αύριο …
Όλοι συνένοχοι στην πιο βαριά αμαρτία
Οι θεοί δακρύζουν και ψιθυρίζουν …‘Ανομία …’
©2023 Maria Stavridou
