ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΩΡΟ

Χαμένη μέσα σε μια πολύβοη καθημερινότητα, που με κρατούσε μακριά απ΄όλα τα σημαντικά, δυο ηλικιωμένους γονείς και ένα ταίρι με υπομονή και κυρίως αγάπη στην καρδιά. Βουτηγμένη σε άσκοπες συζητήσεις και ανόητα προβλήματα δουλειάς, ξεχνώντας τα πιο σημαντικά, ένα καλημέρα στη μαμά, ένα τι κάνεις ρε μπαμπά …και εκείνο το θα΄ρθω να παίξουμε την Κυριακή σκάκι και να τα πιούμε παρέα, να μου πεις αν είσαι καλά …

Η ζωή ή ο θάνατος δεν σε προειδοποιεί, απλώς ανακοινώνει …πολλές φορές με τον πιο σκληρό τρόπο …τις αποφάσεις του και εσύ δεν μπορείς ν΄αντιδράσεις και απλώς αποδέχεσαι το δώρο σιωπηλή, βουτηγμένη συνήθως στα δάκρυα και τον πόνο.

Έτσι ενημερώθηκα πως …σ΄έχασα …για πάντα …ένα πρωινό Δευτέρας, μιας δύσκολης Δευτέρας με δεκάδες ραντεβού, ενημερώσεις, σοβαρές συζητήσεις, που με κράτησαν μακριά σου, μου στέρησαν το τελευταίο αντίο, μ΄άφησαν ορφανή …για πάντα …

Σοκαρισμένη παράτησα τα πάντα και έτρεξα στη μάνα, έτρεξα κοντά στη γυναίκα που είχε μοιραστεί τη ζωή μαζί σου τα τελευταία 44 ολόκληρα χρόνια, έτρεξα να δικαιολογήσω την απαράδεχτη …απουσία μου …

Ναι, ήμουν απών, δεν είχα συνειδητοποιήσει καν πόσο σοβαρό ήταν το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζες. Κρύφτηκα πίσω από την αδυναμία που μου είχες και δεν ήθελες να με στεναχωρήσεις. Βρήκα επιχείρημα αθωότητας την αγάπη σου γι΄ακόμη μια φορά και όμως …βαθιά μέσα μου ήξερα …ξέρω την αλήθεια. Μπορεί να μην είχα ενημερωθεί όπως θα έπρεπε, μα δεν το κυνήγησα κιόλας …αφέθηκα στα καθησυχαστικά σου λόγια γιατί έτσι με συνέφερε …τ΄ανάλαφρα λόγια σου χάιδευαν τις τύψεις και τις ενοχές μου …είχα τόσο πιο σοβαρά προβλήματα καθημερινότητας …η ανόητη …και απλώς αδιαφόρησα ….

Ναι, αδιαφόρησα για τον ίδιο μου τον πατέρα …για τον πατέρα που μου στάθηκε όσο κανείς, που φρόντισε να μου τα προσφέρει όλα, μα κυρίως φρόντισε να με κάνει ανεξάρτητη στη σκέψη και στη ζωή. Μου χάρισε το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής, δυνάμωσε τον χαρακτήρα και το μυαλό μου και πάνω απ΄όλα μου έμαθε τι σημαίνει σεβασμός και αγάπη.

Αγάπη …δεν πρόλαβα καν να σου εκμυστηρευτώ το μεγαλύτερο μυστικό της καρδιάς μου …πως εσύ ήσουν ο πρώτος …ο μοναδικός άνθρωπος που αγάπησα τόσο πολύ και ας σε πρόδωσα στο τέλος με την ανόητη συμπεριφορά μου …

Βυθίστηκα μέσα στον πιο σκοτεινό κυκεώνα τύψεων για μέρες …για βδομάδες …μέχρι που τυχαία ανακάλυψα το κουτί των αναμνήσεων που είχα κρατήσει από την εφηβεία μου … Εκεί ανάμεσα σε παλιές φωτογραφίες, ημερολόγια και σκόρπιες αναμνήσεις από μια χαρούμενη εφηβεία, ένας παλιός κιτρινισμένος φάκελος …το πιο περίεργο απ΄όλα, κλειστός και από έξω τ΄όνομα μου γραμμένο από σένα ….

Το πήρα και το άνοιξα σχεδόν σοκαρισμένη …τα χέρια έτρεμαν …το βλέμμα πάντα θολό …η ανάγκη όμως να διαβάσω κάτι από σένα ήταν τόσο μεγάλη που ούτε καν το κατάλαβα πως τον έσκισα …

Ένα γράμμα …ένα γράμμα από σένα πατέρα μου, γραμμένο την ημέρα που πήρα το δίπλωμα μου …

‘Γλυκιά και ατίθαση Αμαζόνα μου,

Δε ξέρω καν πότε θα διαβάσεις αυτές τις αράδες, που βγαίνουν από την καρδιά μου, που γεννιούνται από την ανάγκη να σου πω πόσο χαρούμενος και περήφανος είμαι που είσαι παιδί μου. Στάθηκα πολύ τυχερός πρώτα με το ταίρι μου και μετά με σένα. Είσαι ότι ονειρεύτηκα και ότι πόθησα, ότι ήθελα να καμαρώσω στην οικογένεια μου.

Είσαι γεννημένη από αγάπη και μόνο αγάπη θέλω να δώσεις σ΄αυτόν τον κόσμο. Πρώτα απ΄όλους …πάνω απ΄όλους …θέλω ν΄αγαπήσεις τον ίδιο σου τον εαυτό, να τον σεβαστείς, να τον προστατέψεις, να τον δυναμώσεις και να μην επιτρέψεις σε κανέναν να τον πληγώσει, να τον μειώσει με οποιονδήποτε τρόπο ή ακόμη και να τον βεβηλώσει.

Θέλω να κάνεις, πάντα με λογική και σύνεση, ότι είναι δυνατό για να πετύχεις τα όνειρα σου. Θέλω να πετάξεις ψηλά, όχι για χρήματα και δόξα, μα για τη ψυχή, που έχει ανάγκη να νιώθει ελεύθερη και ικανή. Θέλω να γευτείς, να δοκιμαστείς, να ματώσεις, να απογοητευτείς και όλα αυτά να τα κάνεις μαθήματα ζωής. Κυρίως όμως θέλω πάνω ν΄αγαπήσεις και ν΄αγαπηθείς. Να μάθεις τι σημαίνει αληθινή …δοτική …αγάπη.

Η τελευταία μου ευχή θα΄ναι να μοιραστείς τη ζωή σου μ΄έναν άνθρωπο ικανό και άξιο, που όταν θα σε κοιτάζει θα βλέπει ένα κομμάτι του ίδιου του τού εαυτού.             

Όταν ‘φύγω’ δεν θέλω να κλάψεις, θέλω απλώς να μη ξεχάσεις πως είσαι ένα κομμάτι της ψυχής μου και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει ούτε ο θάνατος.  

Να είσαι πάντα καλά Αμαζόνα μου!’

Πόσο τυχερή στάθηκα Θεέ μου …είχα πια στα χέρια μου το τελευταίο δώρο του πατέρα μου.

©2023 Μαρία Σταυρίδου